“IEDEREEN IS BIJ ONS FAMILIE. SAMEN ZIJN WE KESBEKE”
Deze maand sprak Amsterdam Divers & Inclusief (ADI) met Oos Kesbeke over zijn ambachtelijke familiebedrijf Kesbeke, sinds 1948 in Amsterdam en daarbuiten bekend van de Amsterdamse uitjes, augurken en ander tafelzuur. Het inleggen van dit zuur gebeurt in Oos zo’n fabriek in Amsterdam-West. Onder leiding van Oos is Kesbeke uitgegroeid tot de grootste Amsterdamse inleggerij, onder meer door de juiste certificering en de samenwerking met topkoks. Hij vertelt over wat een inclusieve werkvloer voor Kesbeke betekent en hoe zij invulling geven aan de slogan: “Iedereen is bij ons familie. Samen zijn we Kesbeke”.
ADI wordt ontvangen in Oos’ kantoor dat volhangt met afbeeldingen van Ajax. Wat ook in het oog springt is een schilderij van Oos, samen met zijn vader: de tweede en derde generatie Kesbeke. Achter zijn bureau staat een aquarium – enkele meters breed – met daarin een enorme verzameling tropische vissen. Het kantoor oogt van binnen zoals je verwacht bij een écht Amsterdams familiebedrijf, een Amsterdammer met een groot hart voor voetbal, motoren en Amsterdams tafelzuur. Oos stapt binnen en we komen meteen ter zake.
Kesbeke is sinds 1948 een echt familiebedrijf. Is er een verschil tussen een familiebedrijf en andere bedrijven als het gaat om betrokkenheid van het personeel?
Zeker. Door familie en ondernemen te combineren, worden werknemers van buitenaf al snel onderdeel van de grote familie. Dat straalt gewoon door, negen van de tien keer is er veel meer betrokkenheid en dat betaalt zich uit in sfeer en kwaliteit.
Hoe ziet de personeelssamenstelling eruit bij Kesbeke? Is er diversiteit in bijvoorbeeld leeftijd, man/vrouw verhouding en etnisch culturele achtergrond?
Dat is verschillend per onderdeel. Bij Kesbeke hebben we productiewerk, kantoorwerk en magazijnwerk. Kijkend naar productiewerk, dan zijn er naar verhouding minder vrouwen in dienst. Het werk kan soms fysiek zwaar zijn, niet erg vrouwvriendelijk. Maar we hebben daar bijvoorbeeld wel een Kroatische dame aan de machine staan die al 15 jaar bij ons is. Daar ben ik trots op. Zij bereikt binnenkort de pensioengerechtigde leeftijd en dan verlaat er weer een vrouw het strijdtoneel. Ik hoop van harte tegen die tijd weer iemand van haar kaliber aan te kunnen nemen. Verder lopen alle nationaliteiten hier rond, wat dat betreft zijn we een mooie afspiegeling van Amsterdam. Ook qua leeftijd: jongste werknemer is 18 en de oudste 67. Dat is weleens anders geweest. Ik ben derde generatie Kesbeke en werkte voorheen met een ouder team. Ik heb de mensen en de buurt zien veranderen en zag dat moderniseren en verjonging nodig was. En dan merk je wel een mentaliteitsverschil: het doorzettingsvermogen ligt soms lager bij de jongere werknemer. Deze mentaliteit kunnen ze afkijken bij de oudere werknemers. Wij hebben wat dat betreft een goede sociale controle: We doen het met zijn allen, dus je kunt niet zomaar met de pet ernaar gooien.
Hoe is de samenwerking tussen al deze verschillende mensen op de werkvloer?
De samenwerking verloopt fantastisch. Ik zeg altijd het is een Amsterdams bedrijf: soms schelden ze mekaar helemaal verrot en tien minuten later drinken ze koffie en wordt er nooit meer over gesproken. En dat is precies wat ik wil. We zijn een platte organisatie en mijn deur staat altijd open. Als je ergens mee zit, dan kom je naar me toe en lossen we het op. Zo zit ik wel een beetje in de wedstrijd.
Vertaalt de diversiteit onder het personeel zich ook door in de verscheidenheid van het productaanbod? Ik zag bijvoorbeeld dat jullie nu zuur inleggen met ras el hanout. Hoe is dat idee ontstaan?
Met ruim 300 verschillende producten is ons aanbod breed, het varieert van een tulpenbol die we inmaken tot een speciaal type babyvoeding tot aan Kimchi, gefermenteerde Chinese kool. Enerzijds hebben we veel contact met grote chefs en volgen we de foodtrends om op de markt te kunnen inspelen. Maar we krijgen ook input vanuit onze medewerkers. Onlangs heb ik een werknemer ‘Kimchi master’ gemaakt, die jongen had grote, vernieuwende ideeën over Kimchi.
Kesbeke helpt mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt aan het werk. Hoe pakken jullie dit aan?
Ik vind dat we allemaal wel een afwijking hebben. Alleen bij de een komt dit wat meer naar boven dan bij de ander. Het maakt mij weinig uit. Soms wijkt iemand af van wat we gewend zijn, maar dat heeft zeker geen invloed op de kwaliteit van hun werk.
Ook heeft de een meer aandacht nodig dan de ander, maar dat geldt voor iedereen. Dit wil niet zeggen dat het altijd lukt. Helaas hebben we laatst van twee mensen afscheid moeten nemen. Soms past het niet, soms wil men niet. Als we iemand een kans geven en het lukt niet, dan voelt het toch altijd een beetje als verliezen. Daar kunnen legio oorzaken voor zijn: het werk is te zwaar, er speelt teveel op het thuisfront of het klikt simpelweg niet. Gelukkig lukt het 8 van de 10 keer wel. We werken vaak met een proeftijd en na 6 weken merk je wel of er sprake is van een match.
Heb je qua aanpak tips voor bedrijven die hier ook mee aan de slag willen?
Ja, gewoon doen. Er wordt teveel over gesproken en te weinig gedaan. Geef mensen een kans. Op het moment dat je dat doet, zie je dat al die vooroordelen erg meevallen. Ondernemers die mensen met een beperking in dienst nemen denken ‘man, waar heb ik me druk over gemaakt?’ Dat ‘nee’ zeggen, daar moeten we eens mee ophouden. Het gaat ook om onze kinderen, onze toekomst, onze mensen. Wat maakt het uit dat je een keer een verslagje moet schrijven of feedback geeft.
Daarnaast is mijn tip: blijf spelen met wat wel en niet werkt. Wij beginnen bijvoorbeeld volgende week met brede sollicitaties in plaats van verschillende rondes. We beginnen dan in de kantine, drinken koffie en voeren een sollicitatiegesprek. Daarna haal ik de mensen erbij waar ze mee gaan werken en gaan we met zijn allen zitten. Wij leggen alles uit, zij kunnen alles vragen en krijgen een rondleiding erbij. Tot slot peilen we of we ze over de drempel kunnen halen en weten zij precies waar ze terechtkomen.
Kesbeke zet ook sterk in op Maatschappelijk Verantwoord ondernemen. Hoe doen jullie dit als een deel van de productieketen in het buitenland zit?
Nou dat is heel makkelijk. We hebben een tool waarmee we ons laten certificeren. Dan word je elk jaar gecertificeerd en moet je steeds je best doen om een stapje op de MVO prestatie-ladder te zetten. Het gaat over people, planet en profit, op die factoren ontwikkel het bedrijf zich , zodat je een stapje hoger op de ladder komt. We zijn de enige inlegfabriek in Europa met het MVO-certificaat en ik vind dat meer bedrijven dit moeten gaan doen. Het is niet verplicht, maar wat ik wel een beetje hypocriet vind is dat bedrijven in hun marketinguitingen vermelden dat ze ook aan MVO doen en dan hebben ze drie LED lampen verwisseld en dat is het dan.
Heb je een concreet voorbeeld?
We importeren veel spullen uit India en vinden het enorm belangrijk dat we 100% zeker weten dat daar geen kinderarbeid aan te pas komt. Dus dit moet duidelijk gecontroleerd en gecertificeerd zijn.
En als we het nu toch hebben over de globale markt. Merk je van de corona iets?
Tuurlijk, onze leveringen aan de horeca vormt een groot onderdeel van onze omzet en die leveren we nu niet of nauwelijks. Dit scheelt ons 30% omzet. Daarentegen is de verkoop in de supermarkten een stuk aangetrokken.
Maar daar wil Oos niet mee afsluiten. Zijn nabrander vat het gesprek mooi samen:
“Het is echt een misvatting dat medewerkers met een afstand tot de arbeidsmarkt veel gedoe opleveren of dat het veel tijd kost. Achter het label ‘afstand tot de arbeidsmarkt’ schuilen fantastische medewerkers. En zonder je mensen ben je als ondernemer niks. Ik vind dat je ook mensen die het moeilijker hebben een kans moet geven. Er werken hier mensen van allerlei pluimage, qua afkomst, achtergrond, met of zonder handicap. Iedereen is hier welkom. Dat zorgt ook voor een gezellige en positieve werksfeer.”