Bord Logo Domino's Pizza
Ondernemer Soufiane El Kasmi runde vanaf 2007 deels met zijn broer negen Amsterdamse Domino’s Pizza-zaken, waar hij tussen de 400 en 500 werknemers had. En met succes: El Kasmi ontving als franchisenemer meerdere prijzen voor de miljoenenomzet die hij draaide. Dat deed hij met een bedrijfscultuur waarin hard werken en openheid centraal stonden. Tijdens de ontmoeting met El Kasmi in zijn kantoor aan de Zuidermolenweg zet hij een bord met zandkoekjes voor onze neus en neemt hij plaats tegenover ons. Hij is business casual gekleed en maakt een open indruk. Hij vertelt dat hij er altijd naar heeft gestreefd om een voorbeeld te zijn voor zijn werknemers. “Ik stond zelf bijvoorbeeld regelmatig met de bakkers en bezorgers op de vloer”, zegt hij. “Om te laten zien dat ik niet vies ben van hard werken.” Dat maakte hem benaderbaar, iets dat past bij zijn manier van leidinggeven. “Ik heb altijd veel tijd vrijgemaakt voor contact met mijn werknemers. Het was voor mij het belangrijkst dat zij zich gewaardeerd voelden. Je kan wel met geld lopen strooien en salarissen verhogen om werknemers te behouden, maar met een persoonlijke benadering bereik je meer.”

Inzet

Daarnaast was hard werken een kernwaarde. Dat verwachtte El Kasmi van iedereen die hij in dienst nam. “Het gaat er voor mij niet om wie je bent, maar wat je doet en dat je je afspraken nakomt. Zo heb ik mensen aangenomen die bijna geen woord Nederlands spraken, maar wel keihard werkten. Dat waardeerde ik meer dan iemand die perfect Nederlands sprak en er met de pet naar gooide.” Dat trok hij door bij de doorstroom van zijn personeel. Iedereen kreeg de kans om te groeien in het bedrijf, zolang men maar inzet toonde. “Zonder er bewust op te letten, hadden we binnen de kortste keren een personeelsbestand met collega’s van uiteenlopende culturele achtergronden en hadden we bijvoorbeeld Turkse, Marokkaanse, Pakistaanse en Iraanse managers aangesteld. Dat lijkt logisch, want we leven natuurlijk in een multiculturele stad. Maar dat laatste betekent niet automatisch dat je werkvloer ook divers is. Ik ben weleens bij andere pizzaverkopers binnengelopen en daar waren negen van de tien werknemers op de werkvloer wit.”

Tijd

Zijn aanpak zorgde ervoor dat personeel lang voor hem bleef werken en dat hij goed op de hoogte was van hoe het er op de werkvloer aan toe ging. El Kasmi: “Een aantal van mijn werknemers kwamen binnen als bezorgers en groeiden door naar managers. Soms werkten we wel tien, vijftien jaar samen. Op een gegeven moment wilden ze nog verder groeien en voor zichzelf beginnen. Daar waren ze ook heel eerlijk over naar mij toe. Natuurlijk had ik graag dat ze bij Domino’s bleven. Maar aan de andere kant hielp ik hen ook graag hun passie te volgen, gaf ik hun advies over ondernemen en keek ik naar hun businessplan.” “Ik zag mezelf in hen en wist dat ze iemand nodig hadden zoals ik die indertijd moest kiezen om een winkel over te nemen. Dan zei ik: ‘Jongen, als je een idee hebt dan moet je er gewoon voor gaan.’ Ook al was ik dan heel goede werknemers kwijt, ik gunde het hen van harte. Want wat je werknemers je geven, is bijna onbetaalbaar. Ze geven je tijd, tijd die ik aan hen nooit kan teruggeven. Dat onderschatten veel werkgevers.”
Back To Top